در مسئلت اسماء و صفات الهی دو رویکرد وجود دارد:
الف) گاهی بندگان تجلیات اسماء و صفات الهی را خواستارند مثل اینکه وقتی خداوند را بخاطر رازقیتش فرا می خوانند یعنی صفت رزق برایشان ظهور کند.
ب) گاهی اوقات بندگان حقیقت آن اسم را مسئلت می دارند نظیر درخواست حضرت ابرهیم از باری تعالی؛ آنگاه که فرمود رَبِّ أَرِني كَيْفَ تُحْيِ الْمَوْتى اسم حیّ الهی را مسئلت کرده بودند تا وی محیی قرار گیرد نه اینکه ایشان را زنده کند تا مظهر بروز اسم حیّ الهی باشد.
در دعای سحر وقتی که می خوانیم اللهم إنی أسألک، بدان معناست که از الله خود الله را خواسته ایم. واز الله خود الله را خواستن یعنی مرا جامع صفات کمال قرار بده واین در حد اعلی شان انسان کامل است.